Ułamek znaku P przy danym kącie wiązania Rozwiązanie

KROK 0: Podsumowanie wstępnych obliczeń
Formułę używana
Ułamek znaku P = 1/(1-cos(Kąt wiązania między parą wiązaną a samotną parą))
p = 1/(1-cos(θ))
Ta formuła używa 1 Funkcje, 2 Zmienne
Używane funkcje
cos - Cosinus kąta to stosunek boku sąsiadującego z kątem do przeciwprostokątnej trójkąta., cos(Angle)
Używane zmienne
Ułamek znaku P - Frakcja znaku P jest wiązaniem kowalencyjnym.
Kąt wiązania między parą wiązaną a samotną parą - (Mierzone w Radian) - Kąt wiązania między parą wiązań a parą samotną można określić za pomocą znaku p lub s w dwóch sąsiednich i równoważnych orbitalach hybrydowych.
KROK 1: Zamień wejście (a) na jednostkę bazową
Kąt wiązania między parą wiązaną a samotną parą: 109.5 Stopień --> 1.91113553093343 Radian (Sprawdź konwersję tutaj)
KROK 2: Oceń formułę
Zastępowanie wartości wejściowych we wzorze
p = 1/(1-cos(θ)) --> 1/(1-cos(1.91113553093343))
Ocenianie ... ...
p = 0.749733736243284
KROK 3: Konwertuj wynik na jednostkę wyjścia
0.749733736243284 --> Nie jest wymagana konwersja
OSTATNIA ODPOWIEDŹ
0.749733736243284 0.749734 <-- Ułamek znaku P
(Obliczenie zakończone za 00.004 sekund)

Kredyty

Stworzone przez Prerana Bakli
Uniwersytet Hawajski w Mānoa (UH Manoa), Hawaje, USA
Prerana Bakli utworzył ten kalkulator i 800+ więcej kalkulatorów!
Zweryfikowane przez Akshada Kulkarni
Narodowy Instytut Informatyki (NIIT), Neemrana
Akshada Kulkarni zweryfikował ten kalkulator i 900+ więcej kalkulatorów!

13 Wiązanie kowalencyjne Kalkulatory

Procent znaku S przy danym kącie wiązania
Iść Procent znaku S = (cos(Kąt wiązania między parą wiązaną a samotną parą)/(cos(Kąt wiązania między parą wiązaną a samotną parą)-1))*100
Ułamek znaku S przy danym kącie wiązania
Iść Ułamek znaku S = cos(Kąt wiązania między parą wiązaną a samotną parą)/(cos(Kąt wiązania między parą wiązaną a samotną parą)-1)
Liczba niewiążących elektronów o danym ładunku formalnym
Iść Liczba niewiążących par elektronów = Liczba elektronów powłoki walencyjnej-(Liczba elektronów par wiążących/2)-Formalna opłata
Liczba elektronów wiążących o danym ładunku formalnym
Iść Liczba elektronów par wiążących = (Liczba elektronów powłoki walencyjnej-Formalna opłata-Liczba niewiążących par elektronów)*2
Liczba elektronów walencyjnych o ładunku formalnym
Iść Liczba elektronów powłoki walencyjnej = Formalna opłata+(Liczba elektronów par wiążących/2)+Liczba niewiążących par elektronów
Formalna opłata na Atom
Iść Formalna opłata = Liczba elektronów powłoki walencyjnej-(Liczba elektronów par wiążących/2)-Liczba niewiążących par elektronów
Łączna liczba Obligacji między wszystkimi Strukturami, dla których zlecono Obligacje
Iść Całkowita liczba wiązań między dwoma atomami = Kolejność wiązań dla cząsteczek wykazujących rezonans*Liczba struktur rezonansowych
Całkowita liczba struktur rezonujących w kolejności wiązań
Iść Liczba struktur rezonansowych = Całkowita liczba wiązań między dwoma atomami/Kolejność wiązań dla cząsteczek wykazujących rezonans
Kolejność wiązań dla cząsteczek wykazujących rezonans
Iść Kolejność wiązań dla cząsteczek wykazujących rezonans = Całkowita liczba wiązań między dwoma atomami/Liczba struktur rezonansowych
Kąt wiązania między parą wiązań a samotną parą elektronów z danym znakiem S
Iść Kąt wiązania między parą wiązaną a samotną parą = acos(Ułamek znaku S/(Ułamek znaku S-1))
Kąt wiązania między parą wiązań a samotną parą elektronów z danym znakiem P
Iść Kąt wiązania między parą wiązaną a samotną parą = acos((Ułamek znaku P-1)/Ułamek znaku P)
Procent znaku P przy danym kącie wiązania
Iść Procent znaku P = (1/(1-cos(Kąt wiązania między parą wiązaną a samotną parą)))*100
Ułamek znaku P przy danym kącie wiązania
Iść Ułamek znaku P = 1/(1-cos(Kąt wiązania między parą wiązaną a samotną parą))

Ułamek znaku P przy danym kącie wiązania Formułę

Ułamek znaku P = 1/(1-cos(Kąt wiązania między parą wiązaną a samotną parą))
p = 1/(1-cos(θ))

Jak samotne pary wpływają na kąt wiązania?

Na kąt wiązania wpływa obecność samotnej pary elektronów przy atomie centralnym. Samotna para elektronów w centralnym atomie zawsze próbuje odeprzeć wspólną parę (związaną parę) elektronów. Dzięki temu wiązania są lekko przemieszczane do wewnątrz, co powoduje zmniejszenie kąta wiązania. Małe zniekształcenia z idealnych kątów mogą wynikać z różnic w odpychaniu między różnymi regionami gęstości elektronów. Teoria VSEPR przewiduje te zniekształcenia, ustalając kolejność odpychania i porządek ilości miejsca zajmowanego przez różne rodzaje par elektronów.

Let Others Know
Facebook
Twitter
Reddit
LinkedIn
Email
WhatsApp
Copied!