Siła dośrodkowa (od łacińskiego centrum, „centrum” i petere, „szukać”) to siła, która sprawia, że ciało podąża po zakrzywionej ścieżce. Jego kierunek jest zawsze prostopadły do ruchu ciała i do stałego punktu chwilowego środka krzywizny ścieżki. Isaac Newton opisał to jako „siłę, za pomocą której ciała są przyciągane lub popychane, lub w jakikolwiek sposób dążą do punktu będącego centrum”. W mechanice Newtona grawitacja zapewnia siłę dośrodkową powodującą orbity astronomiczne.