Linus Pauling beschreef elektronegativiteit als "de kracht van een atoom in een molecuul om elektronen naar zich toe te trekken". Kortom, de elektronegativiteit van een atoom is een relatieve waarde van het vermogen van dat atoom om verkiezingsdichtheid naar zich toe te trekken wanneer het zich bindt aan een ander atoom. Hoe hoger de elektronegativiteit van een element, hoe meer dat atoom zal proberen elektronen naar zich toe te trekken en weg van elk atoom waaraan het zich bindt. Linus Pauling was de oorspronkelijke wetenschapper die de verschijnselen van elektronegativiteit beschreef. De beste manier om zijn methode te beschrijven is door te kijken naar een hypothetisch molecuul dat we XY zullen noemen. Door de gemeten XY-bindingsenergie te vergelijken met de theoretische XY-bindingsenergie (berekend als het gemiddelde van de XX-bindingsenergie en de YY-bindingsenergie), kunnen we de relatieve affiniteiten van deze twee atomen ten opzichte van elkaar beschrijven.