Równanie Manninga jest równaniem empirycznym opisującym zależność pomiędzy prędkością w przewodzie a geometrią kanału, nachyleniem i współczynnikiem tarcia wyrażonym jako n Manninga.
Chociaż prawo Manninga było pierwotnie przeznaczone dla przepływu, który jest zarówno stały (niezmienny w czasie), jak i jednorodny (niezmienny wzdłuż drogi wodnej), zostały one powszechnie zaakceptowane jako rządzące równaniami tarcia w bardziej ogólnie niestałych i nierównomiernych przepływach.