W chemii promień van der Waalsa jest miarą wielkości atomu, który nie jest związany chemicznie (jonowo lub kowalencyjnie). Ogólnie promień van der Waalsa definiuje się jako połowę najbliższej odległości dwóch równych, niekowalencyjnie związanych atomów. Koncepcja została wprowadzona przez Linusa Paulinga, który wyodrębnił promienie van der Waalsa głównie z rozstawów sieci w kryształach molekularnych. Jako przykład Pauling cytuje kryształ składający się z cząsteczek Cl2.